σπείρωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σπείρωση	οι	σπειρώσεις
γενική	της	σπείρωσης*	των	σπειρώσεων
αιτιατική	τη	σπείρωση	τις	σπειρώσεις
κλητική		σπείρωση		σπειρώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, σπειρώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπείρωση < ελληνιστική κοινή σπείρωσις < σπειρόω < αρχαία ελληνική σπεῖρα

Ουσιαστικό

σπείρωση θηλυκό

• (ναυτικός όρος) το μάζεμα του σχοινιού, της αλυσίδας κ.λπ. με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματίζει σπείρες

Μεταφράσεις

    σπείρωση