φίμωτρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	φίμωτρον	τὰ	φίμωτρᾰ
γενική	τοῦ	φιμώτρου	τῶν	φιμώτρων
δοτική	τῷ	φιμώτρῳ	τοῖς	φιμώτροις
αιτιατική	τὸ	φίμωτρον	τὰ	φίμωτρᾰ
κλητική ὦ!		φίμωτρον		φίμωτρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φιμώτρω
γεν-δοτ	τοῖν		φιμώτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φίμωτρον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φιμόω / φιμῶ + -τρον

Ουσιαστικό

φίμωτρον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) το φίμωτρο

Πηγές

• φίμωτρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.