ἀνάκρισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀνάκρισῐς	αἱ	ἀνακρίσεις
γενική	τῆς	ἀνακρίσεως	τῶν	ἀνακρίσεων
δοτική	τῇ	ἀνακρίσει	ταῖς	ἀνακρίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀνάκρισῐν	τὰς	ἀνακρίσεις
κλητική ὦ!		ἀνάκρισῐ		ἀνακρίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνακρίσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀνακρισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνάκρισις < ἀνακρίνω + -σις κρίνω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *krey-

Ουσιαστικό

ἀνάκρισις

1. εξέταση
2. έρευνα
3. (νομικός όρος) ανάκριση (προκειμένου να έρθει μια υπόθεση στα δικαστήρια)
4. διαμάχη, διαφωνία

Άλλες μορφές

• (ποιητικός τύπος) ἄγκρισις

Συγγενικά

• → δείτε  ἀνά-, κρίσις και κρίνω

Πηγές

• ἀνάκρισις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνάκρισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.