ἐπιχώννυμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἐπιχώννυμι < ἐπi- + χώννυμι < χόω

Ρήμα

ἐπιχώννυμι

1. συσσωρεύω χώματα
2. σκεπάζω με χώμα
3. γεμίζω, πληρώ

Κλίση

    ἐπιχώννυμι

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπιχώννῡμι ἐπιχωννύω ἐπιχωννύοιμι - σύ ἐπιχώννῡς ἐπιχωννύῃς ἐπιχωννύοις ἐπιχώννῡ οὗτος ἐπιχώννῡσι(ν) ἐπιχωννύῃ ἐπιχωννύοι ἐπιχωννύτω ἡμεῖς ἐπιχώννυμεν ἐπιχωννύωμεν ἐπιχωννύοιμεν - ὑμεῖς ἐπιχώννυτε ἐπιχωννύητε ἐπιχωννύοιτε ἐπιχώννυτε οὗτοι ἐπιχωννύασι(ν) ἐπιχωννύωσι(ν) ἐπιχωννύοιεν ἐπιχωννύντων / ἐπιχωννύτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιχωννύναι ἐπιχωννύς ἐπιχωννῦσα ἐπιχωννύν ενεργητικός ενεστώτας -νύω με βραχύ -ῠ οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ ἐπιχωννύω ἐπιχωννύω ἐπιχωννύοιμι — σὺ ἐπιχωννύεις ἐπιχωννύῃς ἐπιχωννύοις ἐπιχώννυε οὖτος ἐπιχωννύει ἐπιχωννύῃ ἐπιχωννύοι ἐπιχωννυέτω ἡμεῖς ἐπιχωννύομεν ἐπιχωννύωμεν ἐπιχωννύοιμεν — ὑμεῖς ἐπιχωννύετε ἐπιχωννύητε ἐπιχωννύοιτε ἐπιχωννύετε οὗτοι ἐπιχωννύουσῐ(ν) ἐπιχωννύωσῐ(ν) ἐπιχωννύοιεν ἐπιχωννυόντων ἐπιχωννυέτωσαν 2o δυϊκός ἐπιχωννύετον ἐπιχωννύητον ἐπιχωννύοιτον ἐπιχωννύετον 3o δυϊκός ἐπιχωννύετον ἐπιχωννύητον ἐπιχωννυοίτην ἐπιχωννυέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο ἐπιχωννύειν ἐπιχωννύων ἐπιχωννύουσα ἐπιχωννύον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπεχώνῡν - - - σύ ἐπεχώνῡς - - - οὖτος ἐπεχώνῡ - - - ἡμεῖς ἐπεχώνυμεν - - - ὑμεῖς ἐπεχώνυτε - - - οὗτοι ἐπεχώνυσαν - - - Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπεχώνυον - - - σύ ἐπεχώνυες - - - οὖτος ἐπεχώνυε - - - ἡμεῖς ἐπεχωνύομεν - - - ὑμεῖς ἐπεχωνύετε - - - οὗτοι ἐπεχώνυον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπιχώσω - ἐπιχώσοιμι - σύ ἐπιχώσεις - ἐπιχώσοις - οὗτος ἐπιχώσει - ἐπιχώσοι - ἡμεῖς ἐπιχώσομεν - ἐπιχώσοιμεν - ὑμεῖς ἐπιχώσετε - ἐπιχώσοιτε - οὗτοι ἐπιχώσουσι(ν) - ἐπιχώσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιχώσειν ἐπιχώσων ἐπιχώσουσα ἐπιχῶσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπέχωσα ἐπιχώσω ἐπιχώσαιμι - σύ ἐπέχωσας ἐπιχώσῃς ἐπιχώσαις / ἐπιχώσειας ἐπιχῶσον οὗτος ἐπέχωσε ἐπιχώσῃ ἐπιχώσαι / ἐπιχώσειεν ἐπιχωσάτω ἡμεῖς ἐπεχώσαμεν ἐπιχώσωμεν ἐπιχώσαιμεν - ὑμεῖς ἐπεχώσατε ἐπιχώσητε ἐπιχώσαιτε ἐπιχώσατε οὗτοι ἐπέχωσαν ἐπιχώσωσι(ν) ἐπιχώσαιεν / ἐπιχώσειαν ἐπιχωσάντων / ἐπιχωσάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιχῶσαι ἐπιχώσας ἐπιχώσασα ἐπιχῶσαν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπικέχωκα ἐπικεχώκω / ἐπικεχωκώς, ἐπικεχωκυῖα, ἐπικεχωκός ὦ ἐπικεχώκοιμι / ἐπικεχωκώς, ἐπικεχωκυῖα, ἐπικεχωκός εἴην - σύ ἐπικέχωκας ἐπικεχώκῃς / ἐπικεχωκώς, ἐπικεχωκυῖα, ἐπικεχωκός ᾖς ἐπικεχώκοις / ἐπικεχωκώς, ἐπικεχωκυῖα, ἐπικεχωκός εἴης ἐπικεχωκώς, ἐπικεχωκυῖα, ἐπικεχωκός ἴσθι οὗτος ἐπικέχωκε ἐπικεχώκῃ / ἐπικεχωκώς, ἐπικεχωκυῖα, ἐπικεχωκός ᾖ ἐπικεχώκοι / ἐπικεχωκώς, ἐπικεχωκυῖα, ἐπικεχωκός εἴη ἐπικεχωκώς, ἐπικεχωκυῖα, ἐπικεχωκός ἔστω ἡμεῖς ἐπικεχώκαμεν ἐπικεχώκωμεν / ἐπικεχωκότες, ἐπικεχωκυῖαι, ἐπικεχωκότα ὦμεν ἐπικεχώκοιμεν / ἐπικεχωκότες, ἐπικεχωκυῖαι, ἐπικεχωκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἐπικεχώκατε ἐπικεχώκητε / ἐπικεχωκότες, ἐπικεχωκυῖαι, ἐπικεχωκότα ἦτε ἐπικεχώκοιτε / ἐπικεχωκότες, ἐπικεχωκυῖαι, ἐπικεχωκότα εἴητε/εἶτε ἐπικεχωκότες, ἐπικεχωκυῖαι, ἐπικεχωκότα ἔστε οὗτοι ἐπικεχώκασι(ν) ἐπικεχώκωσι(ν) / ἐπικεχωκότες, ἐπικεχωκυῖαι, ἐπικεχωκότα ὦσι(ν) ἐπικεχώκοιεν / ἐπικεχωκότες, ἐπικεχωκυῖαι, ἐπικεχωκότα εἴησαν/εἶεν ἐπικεχωκότες, ἐπικεχωκυῖαι, ἐπικεχωκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπικεχωκέναι ἐπικεχωκώς ἐπικεχωκυῖα ἐπικεχωκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπεκεχώκειν - - - σύ ἐπεκεχώκεις - - - οὖτος ἐπεκεχώκει - - - ἡμεῖς ἐπεκεχώκεμεν - - - ὑμεῖς ἐπεκεχώκετε - - - οὗτοι ἐπεκεχώκεσαν - - -

Πηγές

• ἐπιχώννυμι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.