ἡλιοκαής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἡλιοκαής	τὸ	ἡλιοκαές
γενική	τοῦ/τῆς	ἡλιοκαοῦς	τοῦ	ἡλιοκαοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἡλιοκαεῖ	τῷ	ἡλιοκαεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἡλιοκαῆ	τὸ	ἡλιοκαές
κλητική ὦ!		ἡλιοκαές		ἡλιοκαές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἡλιοκαεῖς	τὰ	ἡλιοκαῆ
γενική	τῶν	ἡλιοκαῶν	τῶν	ἡλιοκαῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἡλιοκαέσῐ(ν)	τοῖς	ἡλιοκαέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἡλιοκαεῖς	τὰ	ἡλιοκαῆ
κλητική ὦ!		ἡλιοκαεῖς		ἡλιοκαῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἡλιοκαεῖ	τὼ	ἡλιοκαεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἡλιοκαοῖν	τοῖν	ἡλιοκαοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἡλιοκαής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἡλιο- + -καής (καίω)

Επίθετο

ἡλιοκαής, -ής, -ές

1. (ελληνιστική κοινή) καμένος από τον ήλιο
2. (ελληνιστική κοινή) (το ουδέτερο ως ουσιαστικό) → δείτε τη λέξη ἡλικοκαές είδος φαρμακευτικής σκόνης

Συνώνυμα

• ἁλιόκαυστος
• ἡλιόκαυστος

Συγγενικά

• ἡλιοκαΐα
• ἡλιόκαυστος
• ἡλιοκαυτέω

→ και δείτε τις λέξεις ἥλιος και καίω

Δείτε επίσης

• νέα ελληνική ηλιοκαμένος

Πηγές

• ἡλιοκαής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.