τέκμαρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

τέκμαρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τέκμαρ και τέκμωρ

1. τέλος, διαχωριστική γραμμή, σκοπός
2. σημάδι, δείγμα

   ※  εἶεν· τόδ᾽ ἐστὶ τἀνδρὸς ἐκφανὲς τέκμαρ (Αισχύλος, Ευμενίδες, στίχ. 244, 5ος αιώνας π.Χ.)

   Και βέβαια· να σημάδι φανερό του ανθρώπου (Ευμενίδες, Μετάφραση Ιωάννης Γρυπάρης κείμενο στη Βικιθήκη)

3. σύμπτωμα

Συγγενικά

• τεκμαίρομαι
• τεκμαίρω
• τεκμηριόω
• τεκμαρτός
• τεκμήριον
• τέκμαρσις
• ἀτέκμαρτος
• δυστέκμαρτος
• ἀξιοτέκμαρτος
• τεκμηρίωσις
• τεκμηριόομαι
• τεκμαρτικός

Πηγές

• τέκμαρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τέκμαρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.