βρυχιέμαι

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

βρυχιέμαι < βρυχ(ώμαι) + -ιέμαι < αρχαία ελληνική βρυχάομαι / βρυχῶμαι

Προφορά

ΔΦΑ : /vɾiˈçe.me/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βρυ‐χιέ‐μαι

Ρήμα

βρυχιέμαι, π.αόρ.: βρυχήθηκα (αποθετικό ρήμα)

• λιγότερο επίσημη μορφή του βρυχώμαι

Κλίση

    Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	βρυχιέμαι	βρυχιόμουν(α)	θα βρυχιέμαι	να βρυχιέμαι
β' ενικ.	βρυχιέσαι	βρυχιόσουν(α)	θα βρυχιέσαι	να βρυχιέσαι
γ' ενικ.	βρυχιέται	βρυχιόταν(ε)	θα βρυχιέται	να βρυχιέται
α' πληθ.	βρυχιόμαστε	βρυχιόμαστε βρυχιόμασταν	θα βρυχιόμαστε	να βρυχιόμαστε
β' πληθ.	βρυχιέστε	βρυχιόσαστε βρυχιόσασταν	θα βρυχιέστε	να βρυχιέστε	βρυχιέστε
γ' πληθ.	βρυχιούνται	βρυχιόνταν(ε) βρυχιούνταν βρυχιόντουσαν	θα βρυχιούνται	να βρυχιούνται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		βρυχήθηκα	θα βρυχηθώ	να βρυχηθώ		βρυχηθεί
β' ενικ.		βρυχήθηκες	θα βρυχηθείς	να βρυχηθείς	βρυχήσου
γ' ενικ.		βρυχήθηκε	θα βρυχηθεί	να βρυχηθεί
α' πληθ.		βρυχηθήκαμε	θα βρυχηθούμε	να βρυχηθούμε
β' πληθ.		βρυχηθήκατε	θα βρυχηθείτε	να βρυχηθείτε	βρυχηθείτε
γ' πληθ.		βρυχήθηκαν βρυχηθήκαν(ε)	θα βρυχηθούν(ε)	να βρυχηθούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω βρυχηθεί	είχα βρυχηθεί	θα έχω βρυχηθεί	να έχω βρυχηθεί
β' ενικ.	έχεις βρυχηθεί	είχες βρυχηθεί	θα έχεις βρυχηθεί	να έχεις βρυχηθεί
γ' ενικ.	έχει βρυχηθεί	είχε βρυχηθεί	θα έχει βρυχηθεί	να έχει βρυχηθεί
α' πληθ.	έχουμε βρυχηθεί	είχαμε βρυχηθεί	θα έχουμε βρυχηθεί	να έχουμε βρυχηθεί
β' πληθ.	έχετε βρυχηθεί	είχατε βρυχηθεί	θα έχετε βρυχηθεί	να έχετε βρυχηθεί
γ' πληθ.	έχουν βρυχηθεί	είχαν βρυχηθεί	θα έχουν βρυχηθεί	να έχουν βρυχηθεί

Μεταφράσεις

    βρυχιέμαι

→ δείτε τη λέξη βρυχώμαι