εὔθυνσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὔθυνσῐς	αἱ	εὐθύνσεις
γενική	τῆς	εὐθύνσεως	τῶν	εὐθύνσεων
δοτική	τῇ	εὐθύνσει	ταῖς	εὐθύνσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	εὔθυνσῐν	τὰς	εὐθύνσεις
κλητική ὦ!		εὔθυνσῐ		εὐθύνσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐθύνσει
γεν-δοτ	τοῖν		εὐθυνσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὔθυνσις < εὐθύνω + -σις

Ουσιαστικό

εὔθυνσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η ευθυγράμμιση

Πηγές

• εὔθυνσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.