ζήλωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ζήλωσῐς	αἱ	ζηλώσεις
γενική	τῆς	ζηλώσεως	τῶν	ζηλώσεων
δοτική	τῇ	ζηλώσει	ταῖς	ζηλώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ζήλωσῐν	τὰς	ζηλώσεις
κλητική ὦ!		ζήλωσῐ		ζηλώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζηλώσει
γεν-δοτ	τοῖν		ζηλωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζήλωσις < ζηλόω / ζηλῶ + -σις

Ουσιαστικό

ζήλωσις θηλυκό

1. μίμηση
2. επιδίωξη με ζήλο
3. ζήλια

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ζῆλος

Πηγές

• ζήλωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζήλωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.