ζητητής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ζητητής	οι	ζητητές
γενική	του	ζητητή	των	ζητητών
αιτιατική	τον	ζητητή	τους	ζητητές
κλητική		ζητητή		ζητητές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζητητής < αρχαία ελληνική ζητητής (εφοριακός της αρχαίας Αθήνας που εντόπιζε οφειλέτες του δημοσίου)< ζητέω-ζητῶ

Ουσιαστικό

ζητητής αρσενικό

• αυτός που αναζητά, που ψάχνει με επιμονή

Μεταφράσεις

    ζητητής

αγγλικά : seeker (en)

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ζητητής < ζητέω-ζητῶ

Ουσιαστικό

ζητητής αρσενικό

1. ερευνητής, εξεταστής, αυτός που αναζητεί ή επιζητεί κάτι
2. (στον πληθυντικό) τα μέλη της δημόσιας αρχής που ανεύρισκαν τους οφειλέτες του Δημοσίου ή αυτούς που καταπατούσαν δημόσια γη στην αρχαία Αθήνα