καμινώ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
	κᾰμῑνο- κᾰμῑνω-
ονομαστική	ἡ	καμινώ
γενική	τῆς	καμινοῦς
δοτική	τῇ	καμινοῖ
αιτιατική	τὴν	καμινώ
κλητική ὦ!		καμινοῖ
3η κλίση, ομάδα 'ἠχώ', Κατηγορία 'ἠχώ' όπως «ἠχώ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καμινώ < κάμιν(ος) + -ώ

Ουσιαστικό

καμινώ θηλυκό

• γυναίκα που δουλεύει σε κάμινο

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 18 (σ. Ὀδυσσέως καὶ Ἴρου πυγμή.), στίχ. 27

  ὢ πόποι, ὡς ὁ μολοβρὸς ἐπιτροχάδην ἀγορεύει, / γρηῒ καμινοῖ ἶσος

Πηγές

• καμινώ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καμινώ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.