κώλυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κώλυσῐς	αἱ	κωλύσεις
γενική	τῆς	κωλύσεως	τῶν	κωλύσεων
δοτική	τῇ	κωλύσει	ταῖς	κωλύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κώλυσῐν	τὰς	κωλύσεις
κλητική ὦ!		κώλυσῐ		κωλύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κωλύσει
γεν-δοτ	τοῖν		κωλυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κώλυσις < κωλύω + -σις

Ουσιαστικό

κώλυσις θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του κωλύω, κώλυμα, εμπόδιο

Πηγές

• κώλυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.