παλλακίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παλλακίς	αἱ	παλλακίδες
γενική	τῆς	παλλακίδος	τῶν	παλλακίδων
δοτική	τῇ	παλλακίδῐ	ταῖς	παλλακίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παλλακίδᾰ	τὰς	παλλακίδᾰς
κλητική ὦ!		παλλακίς*		παλλακίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παλλακίδε
γεν-δοτ	τοῖν		παλλακίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παλλακίς < παλλακ(ή) + -ίς

Ουσιαστικό

παλλᾰκίς, -ίδος θηλυκό

• παράλληλος τύπος του παλλακή, η παλλακίδα

Συνώνυμα

• πάλλαξ (αρσενικό ή θηλυκό)

Εκφράσεις

• ὠνητὴ παλλακίς
• παλλακίς δούλη

Παράγωγα

• παλλακίδιον (υποκοριστικό)

Συγγενικά

• παλλακεία
• → και δείτε τη λέξη παλλακή

Δείτε επίσης

• ἄκοιτις

Πηγές

• παλλακίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παλλακίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.