στηλίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	στηλίτης	οἱ	στηλῖται
γενική	τοῦ	στηλίτου	τῶν	στηλιτῶν
δοτική	τῷ	στηλίτῃ	τοῖς	στηλίταις
αιτιατική	τὸν	στηλίτην	τοὺς	στηλίτᾱς
κλητική ὦ!		στηλῖτᾰ		στηλῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στηλίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		στηλίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στηλίτης < στήλη + -ίτης

Ουσιαστικό

στηλίτης αρσενικό (θηλυκό στηλῖτις)

• κάποιος του οποίου το όνομα γραφόταν σε στήλη για στιγματισμό και διασυρμό

Πηγές

• στηλίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.