ωτακουστής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ωτακουστής	οι	ωτακουστές
γενική	του	ωτακουστή	των	ωτακουστών
αιτιατική	τον	ωτακουστή	τους	ωτακουστές
κλητική		ωτακουστή		ωτακουστές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ωτακουστής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὠτακουστής. Συγχρονικά αναλύεται σε (ους) ωτ- + ακούω, ακουσ- + -τής

Προφορά

ΔΦΑ : /o.ta.kuˈstis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ω‐τα‐κου‐στής

Ουσιαστικό

ωτακουστής αρσενικό (θηλυκό ωτακούστρια)

• αυτός που κρυφακούει

Συγγενικά

• ωτακουστήριος
• ωτακουστία
• ωτακουστικός
• ωτακουστώ

Μεταφράσεις

    ωτακουστής

αγγλικά : eavesdropper (en)