ἀκούσιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀκούσιος < ἀεκούσιος < α- στερητικό και ἑκούσιος

Επίθετο

ἀκούσιος-ος,-ον / ος-α-ον ασυναίρετο: ἀεκούσιος

• ο αθέλητος, που έγινε χωρίς πρόθεση, άθελα, παρά τη θέλησή του, που εξαναγκάσθηκε, που είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού

Συγγενικά

• ἀκουσίως