ἀποφαλάκρωσις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀποφαλάκρωσις	αἱ	ἀποφαλακρώσεις
γενική	τῆς	ἀποφαλακρώσεως	τῶν	ἀποφαλακρώσεων
δοτική	τῇ	ἀποφαλακρώσει	ταῖς	ἀποφαλακρώσεσι(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀποφαλάκρωσιν	τὰς	ἀποφαλακρώσεις
κλητική ὦ!		ἀποφαλάκρωσι		ἀποφαλακρώσεις
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀποφαλάκρωσις < ελληνιστική κοινή ἀποφαλακρόω/ἀποφαλακρῶ < ἀπό + φαλακρός < φαλός (<φάω) + ἄκρος

Λέξη που πρωτοαναφέρθηκε στην εφημερίδα Ακρόπολη στις 9/10/1890

Ουσιαστικό

ἀποφαλάκρωσις θηλυκό

1. (καθαρεύουσα) η αποφαλάκρωση
2. (καθαρεύουσα) η αποψίλωση