ἄρουρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἄρουρα < ἀρόω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂erh₃- (οργώνω)

Ουσιαστικό

ἄρουρα θηλυκό

1. η καλλιεργήσιμη γη
2. (γενικότερα) η γη, το χώμα, το έδαφος

   ἄχθος ἀρούρης

Συγγενικά

• ἀρουραῖος
• ἀρουρείτης
• ἀρούριον
• ἀρουροπόνος

Πηγές

• ἄρουρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄρουρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.