Ἐφιάλτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἐφιάλτης	οἱ	Ἐφιάλται
γενική	τοῦ	Ἐφιάλτου	τῶν	Ἐφιαλτῶν
δοτική	τῷ	Ἐφιάλτῃ	τοῖς	Ἐφιάλταις
αιτιατική	τὸν	Ἐφιάλτην	τοὺς	Ἐφιάλτᾱς
κλητική ὦ!		Ἐφιάλτᾰ		Ἐφιάλται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐφιάλτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐφιάλταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. Γνωστός ο τονισμός του πληθυντικού Ἐφιάλται.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐφιάλτης < ἐφιάλτης

Κύριο όνομα

Ἐφιάλτης αρσενικό

• ανδρικό όνομα

Δείτε επίσης

• Εφιάλτης στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• Ἐφιάλτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.