ὑετός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὑετός	οἱ	ὑετοί
γενική	τοῦ	ὑετοῦ	τῶν	ὑετῶν
δοτική	τῷ	ὑετῷ	τοῖς	ὑετοῖς
αιτιατική	τὸν	ὑετόν	τοὺς	ὑετούς
κλητική ὦ!		ὑετέ		ὑετοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑετώ
γεν-δοτ	τοῖν		ὑετοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑετός < ὕω + -ετός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sh₂ew-

Ουσιαστικό

ὑετός αρσενικό

• (μετεωρολογία) (δυνατή / συνεχής) βροχή

Συνώνυμα

• ὄμβρος

Πολυλεκτικοί όροι

• ἄνεμοι ὑετώτατοι: βροχώδεις άνεμοι

Δείτε επίσης

• ὄμβος
• χάλαζα
• χιών
• ψακάς
• λατινικά: pluvius, nimbus

Πηγές

• ὑετός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑετός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.