ῥέκτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ῥέκτης	οἱ	ῥέκται
γενική	τοῦ	ῥέκτου	τῶν	ῥεκτῶν
δοτική	τῷ	ῥέκτῃ	τοῖς	ῥέκταις
αιτιατική	τὸν	ῥέκτην	τοὺς	ῥέκτᾱς
κλητική ὦ!		ῥέκτᾰ		ῥέκται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥέκτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ῥέκταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥέκτης (ελληνιστική κοινή) < (αρχαία ελληνική ῥέζω) θέμα ῥεκ- + -της, παράλληλος τύπος του αρχαίου ῥεκτήρ (εργαζόμενος, αυτός που δρα)

Ουσιαστικό

ῥέκτης αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) ενεργός, δραστήριος

Σύνθετα

• κακορρέκτης (διαφορετικό το κακορέκτης)
• μεγαλορρέκτης

Δείτε επίσης

• θηλυκό ῥέκτις της καθαρεύουσας

Πηγές

• ῥέκτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥέκτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.