βαναύσως
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Αρχαία ελληνικά (grc)
[επεξεργασία]
Ετυμολογία
[επεξεργασία]
- βαναύσως (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική βάναυσ(ος) + -ως
Επίρρημα
[επεξεργασία]
βαναύσως
- (ελληνιστική κοινή) ανάξια, με τρόπο σκληρό, κακόγουστο, χονδροειδή, βάναυσα, όχι εκλεπτυσμένα (1ος αιώνας πκε Φιλόδημος [Phld. D.1.11.])
- ※ 1ος/2ος αιώνας κε ⌘, Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς, Παιδαγωγός, 3.6.3. «Ὅτι μόνος πλούσιος ὁ Χριστιανός.» @scaife.perseus
- Πλούτου τοίνυν μεταληπτέον ἀξιολόγως καὶ μεταδοτέον φιλανθρώπως, οὐ βαναύσως οὐδὲ ἀλαζονικῶς,
Πηγές
[επεξεργασία]
- βάναυσος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
Κατηγορίες:
- Προέλευση λέξεων από τα αρχαία ελληνικά (ελληνιστική κοινή)
- Παραγωγή λέξεων από τα αρχαία ελληνικά (ελληνιστική κοινή)
- Λέξεις με επίθημα -ως (ελληνιστική κοινή)
- Ελληνιστική κοινή
- Επιρρήματα (ελληνιστική κοινή)
- Αντίστροφο λεξικό (αρχαία ελληνικά)
- Λήμματα με παραθέματα (ελληνιστική κοινή)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)