λαμπαδάριος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

λαμπαδάριος < ελληνιστική κοινή λαμπαδάριος

Ουσιαστικό

λαμπαδάριος αρσενικό

• (αξίωμα, εκκλησιαστικός όρος) ο επικεφαλής ψάλτης στον αριστερό χορό στον πατριαρχικό ναό

Συγγενικά

• Λαμπαδάριος (επώνυμο στην κοινή νεοελληνική)

Πηγές

• λαμπαδάριος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	λαμπαδάριος	οἱ	λαμπαδάριοι
γενική	τοῦ	λαμπαδαρίου	τῶν	λαμπαδαρίων
δοτική	τῷ	λαμπαδαρίῳ	τοῖς	λαμπαδαρίοις
αιτιατική	τὸν	λαμπαδάριον	τοὺς	λαμπαδαρίους
κλητική ὦ!		λαμπαδάριε		λαμπαδάριοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λαμπαδαρίω
γεν-δοτ	τοῖν		λαμπαδαρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λαμπαδάριος < λαμπάς (θέμα λαμπάδ-) + -άριος

Ουσιαστικό

λαμπαδάριος αρσενικό

1. άτομο που φέρει, κρατά, πυρσό
2. (εκκλησιαστικός όρος) λαμπαδάριος

Πηγές

• λαμπαδάριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.