μετοίκησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μετοίκησῐς	αἱ	μετοικήσεις
γενική	τῆς	μετοικήσεως	τῶν	μετοικήσεων
δοτική	τῇ	μετοικήσει	ταῖς	μετοικήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μετοίκησῐν	τὰς	μετοικήσεις
κλητική ὦ!		μετοίκησῐ		μετοικήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μετοικήσει
γεν-δοτ	τοῖν		μετοικησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μετοίκησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μετοικέω / μετοικῶ, μετοικη- + -σις (-ησις)

Ουσιαστικό

μετοίκησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) μετοίκηση

  ≈ συνώνυμα: μετοικία, μετοικεσία & μετοίκισις (< μετοικίζω)

Συγγενικά

• → δείτε  μετ- & οἴκησις, οἰκέω, οἶκος

Πηγές

• μετοίκησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.