μετοίκισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μετοίκισῐς	αἱ	μετοικίσεις
γενική	τῆς	μετοικίσεως	τῶν	μετοικίσεων
δοτική	τῇ	μετοικίσει	ταῖς	μετοικίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μετοίκισῐν	τὰς	μετοικίσεις
κλητική ὦ!		μετοίκισῐ		μετοικίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μετοικίσει
γεν-δοτ	τοῖν		μετοικισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μετοίκισις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μετοικί(ζω) + -σις

Ουσιαστικό

μετοίκισις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η μετοίκιση (ή μετοίκηση)

  ≈ συνώνυμα: μετοικία, μετοικεσία & μετοίκησις (< μετοικέω)

Συγγενικά

• → δείτε  μετ- & οἴκισις, οἰκίζω, οἶκος

Πηγές

• μετοίκισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.