κυμινοπρίστης

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

κυμινοπρίστης < κύμινον (κύμινο) + πρίω

Ουσιαστικό

κυμινοπρίστης ουδέτερο

• κυριολεκτικά αυτός που πριονίζει, κόβει στα δυο, το κύμινο και μεταφορικά άνθρωπος φειδωλός, φιλάργυρος, ξηνταβελόνης, τσιφούτης

  ※  οἱ γὰρ πολλοὶ φιλοχρήματοι μᾶλλον ἢ δοτικοί. καὶ διατείνει δ᾽ ἐπὶ πολύ, καὶ πολυειδές ἐστιν· τούτων δὲ καὶ ὁ κυμινοπρίστης καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος (Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια 1121b 28)

Πηγές

• κυμινοπρίστης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυμινοπρίστης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.