ἀγγέλλω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	ἀγγέλλω	ἀγγέλλομαι
Παρατατικός	ἤγγελλον	ἠγγελλόμην
Μέλλοντας	ἀγγελῶ	ἀγγελοῦμαι, ἀγγελήσομαι, ἀγγελθήσομαι
Αόριστος	ἤγγειλα	ἠγγειλάμην, ἠγγέλην, ἠγγέλθην
Παρακείμενος	ἤγγελκα	ἤγγελμαι
Υπερσυντέλικος	ἠγγέλκειν	ἠγγέλμην
Συντελ.Μέλλ.

Ετυμολογία

ἀγγέλλω < ἄγγελος • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ρήμα

ἀγγέλλω

• γνωστοποιώ, αναγγέλλω

Συγγενικά

• ἄγγελμα
• ἀγγελτήριον
• ἀγγελτικός
• ἀγγελτήρ, ἀγγέλτρια
• ἀγγελία
• ἀγγελικός
• ἀγγελιώτης
• ἄγγελος
• ἀγγέλτειρα

Σύνθετα

• αυτεπαγγέλτως (αυτοβούλως)
• ἀπαγγέλλω
• καταγγέλλω
• εἰσαγγέλλω
• ἐπαγγέλλομαι
• παραγγέλλω
• ἐξαγγέλλω
• ἀναγγέλλω
• ἀνάγγελτος
• διαγγελτέον
• ἐπαγγέλλω
• κακάγγελτος
• νεάγγελτος
• περιαγγέλλω
• προαγγέλλω
• προσαγγέλλω
• συναγγέλλω
• ὑπάγγελτος

Κλίση

    ἀγγέλλω - ενεργητικοί τύποι

ενεργητικός ενεστώτας   οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ ἀγγέλλω ἀγγέλλω ἀγγέλλοιμι — σὺ ἀγγέλλεις ἀγγέλλῃς ἀγγέλλοις ἄγγελλε οὖτος ἀγγέλλει ἀγγέλλῃ ἀγγέλλοι ἀγγελλέτω ἡμεῖς ἀγγέλλομεν ἀγγέλλωμεν ἀγγέλλοιμεν — ὑμεῖς ἀγγέλλετε ἀγγέλλητε ἀγγέλλοιτε ἀγγέλλετε οὗτοι ἀγγέλλουσῐ(ν) ἀγγέλλωσῐ(ν) ἀγγέλλοιεν ἀγγελλόντων ἀγγελλέτωσαν 2o δυϊκός ἀγγέλλετον ἀγγέλλητον ἀγγέλλοιτον ἀγγέλλετον 3o δυϊκός ἀγγέλλετον ἀγγέλλητον ἀγγελλοίτην ἀγγελλέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο ἀγγέλλειν ἀγγέλλων ἀγγέλλουσα ἀγγέλλον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἤγγελλον - - - σύ ἤγγελλες - - - οὖτος ἤγγελλε - - - ἡμεῖς ἠγγέλλομεν - - - ὑμεῖς ἠγγέλλετε - - - οὗτοι ἤγγελλον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀγγελῶ - ἀγγελοῖμι / ἀγγελοίην - σύ ἀγγελεῖς - ἀγγελοῖς / ἀγγελοίης - οὖτος ἀγγελεῖ - ἀγγελοῖ / ἀγγελοίη - ἡμεῖς ἀγγελοῦμεν - ἀγγελοῖμεν - ὑμεῖς ἀγγελεῖτε - ἀγγελοῖτε - οὗτοι ἀγγελοῦσι(ν) - ἀγγελοῖεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγγελεῖν ἀγγελῶν ἀγγελοῦσα ἀγγελοῦν Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἤγγειλα ἀγγείλω ἀγγείλαιμι - σύ ἤγγειλας ἀγγείλῃς ἀγγείλαις / ἀγγείλειας ἄγγειλον οὗτος ἤγγειλε ἀγγείλῃ ἀγγείλαι / ἀγγείλειεν ἀγγειλάτω ἡμεῖς ἠγγείλαμεν ἀγγείλωμεν ἀγγείλαιμεν - ὑμεῖς ἠγγείλατε ἀγγείλητε ἀγγείλαιτε ἀγγείλατε οὗτοι ἤγγειλαν ἀγγείλωσι(ν) ἀγγείλαιεν / ἀγγείλειαν ἀγγειλάντων / ἀγγειλάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγγεῖλαι ἀγγείλας ἀγγείλασα ἀγγεῖλαν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἤγγελκα ἠγγέλκω / ἠγγελκώς, ἠγγελκυῖα, ἠγγελκός ὦ ἠγγέλκοιμι / ἠγγελκώς, ἠγγελκυῖα, ἠγγελκός εἴην - σύ ἤγγελκας ἠγγέλκῃς / ἠγγελκώς, ἠγγελκυῖα, ἠγγελκός ᾖς ἠγγέλκοις / ἠγγελκώς, ἠγγελκυῖα, ἠγγελκός εἴης ἠγγελκώς, ἠγγελκυῖα, ἠγγελκός ἴσθι οὗτος ἤγγελκε ἠγγέλκῃ / ἠγγελκώς, ἠγγελκυῖα, ἠγγελκός ᾖ ἠγγέλκοι / ἠγγελκώς, ἠγγελκυῖα, ἠγγελκός εἴη ἠγγελκώς, ἠγγελκυῖα, ἠγγελκός ἔστω ἡμεῖς ἠγγέλκαμεν ἠγγέλκωμεν / ἠγγελκότες, ἠγγελκυῖαι, ἠγγελκότα ὦμεν ἠγγέλκοιμεν / ἠγγελκότες, ἠγγελκυῖαι, ἠγγελκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἠγγέλκατε ἠγγέλκητε / ἠγγελκότες, ἠγγελκυῖαι, ἠγγελκότα ἦτε ἠγγέλκοιτε / ἠγγελκότες, ἠγγελκυῖαι, ἠγγελκότα εἴητε/εἶτε ἠγγελκότες, ἠγγελκυῖαι, ἠγγελκότα ἔστε οὗτοι ἠγγέλκασι(ν) ἠγγέλκωσι(ν) / ἠγγελκότες, ἠγγελκυῖαι, ἠγγελκότα ὦσι(ν) ἠγγέλκοιεν / ἠγγελκότες, ἠγγελκυῖαι, ἠγγελκότα εἴησαν/εἶεν ἠγγελκότες, ἠγγελκυῖαι, ἠγγελκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἠγγελκέναι ἠγγελκώς ἠγγελκυῖα ἠγγελκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠγγέλκειν - - - σύ ἠγγέλκεις - - - οὖτος ἠγγέλκει - - - ἡμεῖς ἠγγέλκεμεν - - - ὑμεῖς ἠγγέλκετε - - - οὗτοι ἠγγέλκεσαν - - -

    ἀγγέλλομαι - μέσοι & παθητικοί τύποι

1η συζυγία - μεσοπαθητικός ενεστώτας   οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ ἀγγέλλομαι ἀγγέλλωμαι ἀγγελλοίμην — σὺ ἀγγέλλῃ / ἀγγέλλει ἀγγέλλῃ ἀγγέλλοιο ἀγγέλλου οὖτος ἀγγέλλεται ἀγγέλληται ἀγγέλλοιτο ἀγγελλέσθω ἡμεῖς ἀγγελλόμεθα ἀγγελλώμεθα ἀγγελλοίμεθα — ὑμεῖς ἀγγέλλεσθε ἀγγέλλησθε ἀγγέλλοισθε ἀγγέλλεσθε οὗτοι ἀγγέλλονται ἀγγέλλωνται ἀγγέλλοιντο ἀγγελλέσθων / ἀγγελλέσθωσαν 2o δυϊκός ἀγγέλλεσθον ἀγγέλλησθον ἀγγέλλοισθον ἀγγέλλεσθον 3o δυϊκός ἀγγέλλεσθον ἀγγέλλησθον ἀγγελλοίσθην ἀγγελλέσθων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο ἀγγέλλεσθαι ἀγγελλόμενος ἀγγελλομένη ἀγγελλόμενον Μέσος / Παθητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠγγελλόμην - - - σύ ἠγγέλλου - - - οὗτος ἠγγέλλετο - - - ἡμεῖς ἠγγελλόμεθα - - - ὑμεῖς ἠγγέλλεσθε - - - οὗτοι ἠγγέλλοντο - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀγγελοῦμαι - ἀγγελοίμην - σύ ἀγγελεῖ - ἀγγελοῖο - οὖτος ἀγγελεῖται - ἀγγελοῖτο - ἡμεῖς ἀγγελούμεθα - ἀγγελοίμεθα - ὑμεῖς ἀγγελεῖσθε - ἀγγελοῖσθε - οὗτοι ἀγγελοῦνται - ἀγγελοῖντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγγελεῖσθαι ἀγγελούμενος ἀγγελουμένη ἀγγελούμενον Παθητικός Μέλλοντας α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀγγελθήσομαι - ἀγγελθησοίμην - σύ ἀγγελθήσῃ / ἀγγελθήσει - ἀγγελθήσοιο - οὖτος ἀγγελθήσεται - ἀγγελθήσοιτο - ἡμεῖς ἀγγελθησόμεθα - ἀγγελθησοίμεθα - ὑμεῖς ἀγγελθήσεσθε - ἀγγελθήσοισθε - οὗτοι ἀγγελθήσονται - ἀγγελθήσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγγελθήσεσθαι ἀγγελθησόμενος ἀγγελθησομένη ἀγγελθησόμενον Μέσος Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠγγειλάμην ἀγγείλωμαι ἀγγειλαίμην - σύ ἠγγείλω ἀγγείλῃ ἀγγείλαιο ἄγγειλαι οὖτος ἠγγείλατο ἀγγείληται ἀγγείλαιτο ἀγγειλάσθω ἡμεῖς ἠγγειλάμεθα ἀγγειλώμεθα ἀγγειλαίμεθα - ὑμεῖς ἠγγείλασθε ἀγγείλησθε ἀγγείλαισθε ἀγγείλασθε οὗτοι ἠγγείλαντο ἀγγείλωνται ἀγγείλαιντο ἀγγειλάσθων / ἀγγειλάσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγγείλασθαι ἀγγειλάμενος ἀγγειλαμένη ἀγγειλάμενον Παθητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠγγέλθην ἀγγελθῶ ἀγγελθείην - σύ ἠγγέλθης ἀγγελθῇς ἀγγελθείης ἀγγέλθητι οὖτος ἠγγέλθη ἀγγελθῇ ἀγγελθείη ἀγγελθήτω ἡμεῖς ἠγγέλθημεν ἀγγελθῶμεν ἀγγελθείημεν / ἀγγελθεῖμεν - ὑμεῖς ἠγγέλθητε ἀγγελθῆτε ἀγγελθείητε / ἀγγελθεῖτε ἀγγέλθητε οὗτοι ἠγγέλθησαν ἀγγελθῶσι(ν) ἀγγελθείησαν / ἀγγελθεῖεν ἀγγελθέντων / ἀγγελθήτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγγελθῆναι ἀγγελθείς ἀγγελθεῖσα ἀγγελθέν Μέσος / Παθητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἤγγελμαι ἠγγελμένος ὦ ἠγγελμένος εἴην - σύ ἤγγελσαι ἠγγελμένος ᾖς ἠγγελμένος εἴης ἤγγελσο οὖτος ἤγγελλται ἠγγελλμένος ᾖ ἠγγελλμένος εἴης ἠγγέλθω ἡμεῖς ἠγγέλμεθα ἠγγελμένοι ὦμεν ἠγγελμένοι εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἤγγελθε ἠγγελμένοι ἦτε ἠγγελμένοι εἴητε/εἶτε ἤγγελθε οὗτοι ἠγγελμένοι εἰσί(ν) ἠγγελμένοι ὦσι(ν) ἠγγελμένοι εἴησαν/εἶεν ἠγγέλθων / ἠγγέλθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἠγγέλθαι ἠγγελμένος ἠγγελμένη ἠγγελμένον Μέσος / Παθητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠγγέλμην - - - σύ ἤγγελσο - - - οὖτος ἤγγελτο - - - ἡμεῖς ἠγγέλμεθα - - - ὑμεῖς ἤγγελθε - - - οὗτοι ἠγγελμένοι ἦσαν - - -

Πηγές

• ἀγγέλλω - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἀγγέλλω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγγέλλω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.