νήπυστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	νήπυστος	τὸ	νήπυστον
γενική	τοῦ/τῆς	νηπύστου	τοῦ	νηπύστου
δοτική	τῷ/τῇ	νηπύστῳ	τῷ	νηπύστῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	νήπυστον	τὸ	νήπυστον
κλητική ὦ!		νήπυστε		νήπυστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	νήπυστοι	τὰ	νήπυστᾰ
γενική	τῶν	νηπύστων	τῶν	νηπύστων
δοτική	τοῖς/ταῖς	νηπύστοις	τοῖς	νηπύστοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	νηπύστους	τὰ	νήπυστᾰ
κλητική ὦ!		νήπυστοι		νήπυστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	νηπύστω	τὼ	νηπύστω
γεν-δοτ	τοῖν	νηπύστοιν	τοῖν	νηπύστοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

νήπυστος < αρχαία ελληνική νη- + πυνθάνομαι

Επίθετο

νήπυστος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που δεν έχει ακουστεί κάτι γι’ αυτόν, άγνωστος, αγνοούμενος

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• νήπυστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.