Κεχηναῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Κεχηναῖος	ἡ	Κεχηναίᾱ	τὸ	Κεχηναῖον
γενική	τοῦ	Κεχηναίου	τῆς	Κεχηναίᾱς	τοῦ	Κεχηναίου
δοτική	τῷ	Κεχηναίῳ	τῇ	Κεχηναίᾳ	τῷ	Κεχηναίῳ
αιτιατική	τὸν	Κεχηναῖον	τὴν	Κεχηναίᾱν	τὸ	Κεχηναῖον
κλητική ὦ!		Κεχηναῖε		Κεχηναίᾱ		Κεχηναῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Κεχηναῖοι	αἱ	Κεχηναῖαι	τὰ	Κεχηναῖᾰ
γενική	τῶν	Κεχηναίων	τῶν	Κεχηναίων	τῶν	Κεχηναίων
δοτική	τοῖς	Κεχηναίοις	ταῖς	Κεχηναίαις	τοῖς	Κεχηναίοις
αιτιατική	τοὺς	Κεχηναίους	τὰς	Κεχηναίᾱς	τὰ	Κεχηναῖᾰ
κλητική ὦ!		Κεχηναῖοι		Κεχηναῖαι		Κεχηναῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Κεχηναίω	τὼ	Κεχηναίᾱ	τὼ	Κεχηναίω
γεν-δοτ	τοῖν	Κεχηναίοιν	τοῖν	Κεχηναίαιν	τοῖν	Κεχηναίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «ὡραῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Κεχηναῖος < κεχηνώς + -αῖος

Κύριο όνομα

Κεχηναῖος, -ᾱ, -ον

• (ο πληθυντικός του αρσενικού ως εθνικό όνομα) (οἱ Κεχηναῖοι): κωμικό λογοπαίγνιο του Αριστοφάνους περί των Αθηναίων ότι είναι οι χάσκοντες, οι κεχηνότες, οι χάχηδες

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 1263 (1261-1263)

  [ΑΛΛ.] καὶ μὴν ἐγώ σ' ὦ Δῆμε θεραπεύσω καλῶς,
  ὥσθ' ὁμολεῖν σε μηδέν' ἀνθρώπων ἐμοῦ
  ἰδεῖν ἀμείνω τῇ Κεχηναίων πόλει.

  [ΑΛΛ.] Κι εγώ λοιπόν, Δήμε, θα σε υπηρετήσω καλά,
  έτσι που να παραδεχτείς ότι στην πόλη των Χαχαναίων
  δεν αντίκρισες άνθρωπο καλύτερο από μένα.

  Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Πηγές

• Κεχηναῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.