κοίτη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κοίτη	οι	κοίτες
γενική	της	κοίτης	των	κοιτών
αιτιατική	την	κοίτη	τις	κοίτες
κλητική		κοίτη		κοίτες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοίτη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κοίτη < κοι-, μεταπτωτική βαθμίδα του κεῖμαι κατά ετεροίωση δηλαδή με μετατροπή του -ε σε -ο. < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱey- (κείμαι)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈci.ti/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κοί‐τη

Ουσιαστικό

κοίτη θηλυκό

• το κοίλο τμήμα του εδάφους μέσα στο οποίο κυλάει το ποτάμι, ο χείμαρρος και το αυλάκι

Συγγενικά

• κοιτίδα
• κοιμητήριο
• κοίτασμα, πετρελαίου, ορυκτού πλούτου
• κοιτώνας

Συνώνυμα

• ρείθρο
• νεροσυρμή

Εκφράσεις

• χωρισμός από τραπέζης και *κοίτης (αντί του ορθού κοιτώνος, κατ' ευφημισμόν)

Μεταφράσεις

    κοίτη

αγγλικά : bed (en), riverbed (en) (μόνο για κοίτη ποταμού) βουλγαρικά : корито (bg) γαλλικά : lit (fr) ισπανικά : cauce (es) ιταλικά : alveo (it) νορβηγικά : grøft (no) ουγγρικά : meder (hu) πολωνικά : łóżko (pl) ρουμανικά : matcă (ro) σερβικά : лежај (sr) σουηδικά : säng (sv) τσεχικά : postel (cs)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• κοίτη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κοίτη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.