κοσμογράφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κοσμογράφος	τὸ	κοσμογράφον
γενική	τοῦ/τῆς	κοσμογράφου	τοῦ	κοσμογράφου
δοτική	τῷ/τῇ	κοσμογράφῳ	τῷ	κοσμογράφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κοσμογράφον	τὸ	κοσμογράφον
κλητική ὦ!		κοσμογράφε		κοσμογράφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κοσμογράφοι	τὰ	κοσμογράφᾰ
γενική	τῶν	κοσμογράφων	τῶν	κοσμογράφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	κοσμογράφοις	τοῖς	κοσμογράφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	κοσμογράφους	τὰ	κοσμογράφᾰ
κλητική ὦ!		κοσμογράφοι		κοσμογράφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κοσμογράφω	τὼ	κοσμογράφω
γεν-δοτ	τοῖν	κοσμογράφοιν	τοῖν	κοσμογράφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κοσμογράφος < κοσμο- + -γράφος

Επίθετο

κοσμογράφος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που καταγράφει και περιγράφει τον κόσμο

Συγγενικά

• κοσμογραφία

→ και δείτε τις λέξεις κόσμος και γράφω

Δείτε επίσης

• Κλεομήδης ο κοσμογράφος στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• κοσμογράφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.