φθιτός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φθιτός < φθίω

Επίθετο

ὁ φθιτός, ἡ φθιτή, τό φθιτόν

1. ο νεκρός
2. ο θνητός, αυτός που υπόκειται σε φθορά (ανώνυμο, αὐξητός)

Συγγενικά

• φθινάς
• φθίω
• φθόη