μετοίκιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

μετοίκιον < μέτοικος

Ουσιαστικό

μετοίκιον ουδέτερο

• (οικονομία) φόρος που κατέβαλαν στην αρχαία Αθήνα οι εγκατεστημένοι ξένοι (μέτοικοι), δώδεκα δραχμές τον χρόνο (1 δραχμή τον μήνα) ο άνδρας και 6 δραχμές ετησίως η γυναίκα

  ※  Ισαίος δε εν τώ κατ' Ελπαγόρου και Δημοφάνους υποσημαίνει ότι ο μεν ανήρ ιβ' δραχμάς ετέλει μετοίκιον, ή δε γυνή στ' (Σούιδας)

Πηγές

• μετοίκιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μετοίκιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.