εγκατάστατος

Νέα ελληνικά (el)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

εγκατάστατος < εγκαθίσταμαι + -τος

Ουσιαστικό

εγκατάστατος αρσενικό ή θηλυκό

• (νομικός όρος) που έχει κάποιο δικαίωμα ή αξίωμα

  ※  Ο ορισμός καταπιστευματοδόχου, ή άλλως «καταπίστευμα», είναι η πράξη με την οποία ο διαθέτης αναθέτει σε ορισθέντα κληρονόμο την υποχρέωση να διατηρήσει την κληρονομία, προκειμένου αυτή να περιέλθει σε άλλον κληρονόμο μετά τον θάνατό του. Ο κληρονόμος που αναλαμβάνει αυτή την υποχρέωση ονομάζεται εγκατάστατος. Ο δικαιούχος ονομάζεται καταπιστευματοδόχος. Ο εγκατάστατος διαχειρίζεται και επωφελείται από τα περιουσιακά στοιχεία που συνιστούν το καταπίστευμα. (*)

Μεταφράσεις

    εγκατάστατος