κασίγνητος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

κασίγνητος < κάσις + γίγνομαι

Ουσιαστικό

κασίγνητος, -ου αρσενικό (μεταγενέστερα χρησιμοποιήθηκε και ως θηλυκού γένους)

1. αδερφός, αδελφή, αυτός που έχει γεννηθεί από την ίδια μητέρα

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 357 (στίχοι 357-358)

   ἡ δὲ γνὺξ ἐριποῦσα κασιγνήτοιο φίλοιο | πολλὰ λισσομένη χρυσάμπυκας ᾔτεεν ἵππους·

   Τότ᾽ εγονάτισε η θεά και από τον αδελφόν της | τα χρυσοστέφαν᾽ άλογα πολύ θερμά ζητούσε:

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἠλέκτρα, στίχ. 518 (518-519)

   ἀλλ᾽ ἦλθ᾽ ἴσως που σὸς κασίγνητος λάθραι, | μολὼν δ᾽ ἐθαύμασ᾽ ἄθλιον τύμβον πατρός.

   Μα κρυφά κάπου θα ᾽φτασε ο αδερφός σου | και το μνήμα το άθλιο του γονιού σου έχει τιμήσει.

   Μετάφραση (1988): Τάσος Ρούσσος, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών @greek‑language.gr

2. (γενικότερα) ξάδελφος

Συγγενικά

• αὐτοκασιγνήτη
• αὐτοκασίγνητος
• κασιγνήτα
• κασιγνήτη
• κασιγνητικός
• μητροκασιγνήτη
• πατροκασιγνήτη
• πατροκασίγνητος
• συγκασιγνήτη

• → και δείτε τη λέξη κάσις

Επίθετο

κασίγνητος, -η, -ον

• αδελφικός

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 9 (Ι. Πρεσβεία πρὸς Ἀχιλλέα. Λιταί.), στίχ. 567

  κασιγνήτοιο φόνοιο

  τον φόνον του αδελφού [της]

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἠλέκτρα, στίχ. 1164

  ἀπώλεσας δῆτ᾽, ὦ κασίγνητον κάρα.

  Ναι, με σκότωσες, καλέ μου, μυριάκριβ᾽ αδερφέ μου·

  Μετάφραση (1936): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• θεσσαλικός τύπος : κατίγνειτος

Πηγές

• κασίγνητος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κασίγνητος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.