κατακομμένος

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο κατακομμένος η κατακομμένη το κατακομμένο
      γενική του κατακομμένου της κατακομμένης του κατακομμένου
    αιτιατική τον κατακομμένο την κατακομμένη το κατακομμένο
     κλητική κατακομμένε κατακομμένη κατακομμένο
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι κατακομμένοι οι κατακομμένες τα κατακομμένα
      γενική των κατακομμένων των κατακομμένων των κατακομμένων
    αιτιατική τους κατακομμένους τις κατακομμένες τα κατακομμένα
     κλητική κατακομμένοι κατακομμένες κατακομμένα
Κατηγορία όπως «αγαπημένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

[επεξεργασία]
κατακομμένος < μετοχή παθητικού παρακειμένου κατακόβω / κατα- + κομμένος → δείτε τη λέξη κατακομμένος (μεσαιωνικά ελληνικά)

Προφορά

[επεξεργασία]
ΔΦΑ : /ka.ta.koˈme.nos/
τυπογραφικός συλλαβισμός: κα‐τα‐κομ‐μέ‐νος

Μετοχή

[επεξεργασία]

κατακομμένος, -η, -ο

Μεταφράσεις

[επεξεργασία]



Ετυμολογία

[επεξεργασία]
κατακομμένος < μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος κατακόπτω / κατακόβ(γ)ω < κατα- + κομμένος (κόπτω)

Μετοχή

[επεξεργασία]

κατακομμένος, -η, -ον

  1. κομματιασμένος, όπως κατακομμένος
    ※  τέλος 15ου αιώνα - Εμμανουήλ Λιμενίτης, ο επονομαζόμενος Γεωργηλάς, Το θανατικόν της Ρόδου στο Legrand, Emile (επιμ.) (1880) Bibliothèque grecque vulgaire, εκδ:Maisonneuve, 582 (Fb9b) @books.google.σελ.223
    πολλοὶ φοροῦν μεταξωτά, βελοῦδα, τζαμηλότια,
    πᾶσα λογῆς κατακοπτὰ,
    [sic ὰ] φαρδειὰ τὰ μανικότια*,
    κάρτζαις πασίλογαις** καὶ αὐταῖς νἆναι** κατακομμέναις,
    παπούτζαις χελωνόκοπαις** εὐμορφοκαμωμέναις.
    * άλλη γραφή: φαρδία μανικόττια [1]
    ** άλλη γραφή: κάρτζες πασύλογες ... νἆνε *** ἀχελωνόκοπες
  2. οδοντωτός (για σχήματα)
  3. πληγωμένος
  4. (μεταφορικά) βασανισμένος, θλιμμένος, ταλαιπωρημένος

Συγγενικά

[επεξεργασία]

→ και δείτε τη λέξη κατακόπτω

Κλιτικοί τύποι

[επεξεργασία]

Αναφορές

[επεξεργασία]
  1. μανικόττι Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].