μονοτόνως

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μονοτόνως < μονότον(ος) + -ως

Επίρρημα

μονοτόνως

• (ελληνιστική κοινή)
  1. σε έναν μουσικό τόνο
  2. σταθερά, χωρίς αλλαγές
  3. μονότονα

Πηγές

• μονοτόνως, μονότονος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.