μονότονος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	μονότονος	μονότονη	μονότονο
γενική	μονότονου	μονότονης	μονότονου
αιτιατική	μονότονο	μονότονη	μονότονο
κλητική	μονότονε	μονότονη	μονότονο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	μονότονοι	μονότονες	μονότονα
γενική	μονότονων	μονότονων	μονότονων
αιτιατική	μονότονους	μονότονες	μονότονα
κλητική	μονότονοι	μονότονες	μονότονα

Ετυμολογία

μονότονος < μονο- + τόνος

Προφορά

ΔΦΑ : /mɔ.ˈnɔ.tɔ.nɔs/ αρσενικό

ΔΦΑ : /mɔ.ˈnɔ.tɔ.ni/ θηλυκό

ΔΦΑ : /mɔ.ˈnɔ.tɔ.nɔ/ ουδέτερο

Επίθετο

μονότονος, -η, -ο

1. (μουσική) που συνίσταται από ένα επαναλαμβανόμενο ηχητικό τόνο

   αντώνυμα: πολυφωνικός

2. (μεταφορικά) που δε χαρακτηρίζεται από ποικιλία, αλλά από επαναλαμβανόμενα στοιχεία κι, επομένως, προκαλεί ανία και πλήξη

   συνώνυμα: ανιαρός, βαρετός, πληκτικός

Συγγενικές λέξεις

• μονοτονία
• μονοτονικός

Μεταφράσεις

    μονότονος

αγγλικά : monotonous (en) γαλλικά : monotone (fr)