ἀντέχω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀντέχω < ἀντ- + ἔχω

Ρήμα

ἀντέχω και ἀντίσχω

• κρατάω κάτι μπροστά από κάποιον

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Κλίση

    ἀντέχω - ενεργητικοί τύποι

ενεργητικός ενεστώτας   οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ ἀντέχω ἀντέχω ἀντέχοιμι — σὺ ἀντέχεις ἀντέχῃς ἀντέχοις ἄντεχε οὖτος ἀντέχει ἀντέχῃ ἀντέχοι ἀντεχέτω ἡμεῖς ἀντέχομεν ἀντέχωμεν ἀντέχοιμεν — ὑμεῖς ἀντέχετε ἀντέχητε ἀντέχοιτε ἀντέχετε οὗτοι ἀντέχουσῐ(ν) ἀντέχωσῐ(ν) ἀντέχοιεν ἀντεχόντων ἀντεχέτωσαν 2o δυϊκός ἀντέχετον ἀντέχητον ἀντέχοιτον ἀντέχετον 3o δυϊκός ἀντέχετον ἀντέχητον ἀντεχοίτην ἀντεχέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο ἀντέχειν ἀντέχων ἀντέχουσα ἀντέχον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀντεῖχον - - - σύ ἀντεῖχες - - - οὖτος ἀντεῖχε - - - ἡμεῖς ἀντείχομεν - - - ὑμεῖς ἀντείχετε - - - οὗτοι ἀντεῖχον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀνθέξω - ἀνθέξοιμι - σύ ἀνθέξεις - ἀνθέξοις - οὗτος ἀνθέξει - ἀνθέξοι - ἡμεῖς ἀνθέξομεν - ἀνθέξοιμεν - ὑμεῖς ἀνθέξετε - ἀνθέξοιτε - οὗτοι ἀνθέξουσι(ν) - ἀνθέξοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀνθέξειν ἀνθέξων ἀνθέξουσα ἀνθέξον Ενεργητικός Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀντέσχον ἀντίσχω ἀντίσχοιμι - σύ ἀντέσχες ἀντίσχῃς ἀντίσχοις ἀντίσχες οὖτος ἀντέσχε ἀντίσχῃ ἀντίσχοι ἀντισχέτω ἡμεῖς ἀντέσχομεν ἀντίσχωμεν ἀντίσχοιμεν - ὑμεῖς ἀντέσχετε ἀντίσχητε ἀντίσχοιτε ἀντίσχετε οὗτοι ἀντέσχον ἀντίσχωσι(ν) ἀντίσχοιεν ἀντισχόντων / ἀντισχέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀντισχεῖν ἀντισχών ἀντισχοῦσα ἀντισχόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀντέσχηκα ἀντεσχήκω / ἀντεσχηκώς, ἀντεσχηκυῖα, ἀντεσχηκός ὦ ἀντεσχήκοιμι / ἀντεσχηκώς, ἀντεσχηκυῖα, ἀντεσχηκός εἴην - σύ ἀντέσχηκας ἀντεσχήκῃς / ἀντεσχηκώς, ἀντεσχηκυῖα, ἀντεσχηκός ᾖς ἀντεσχήκοις / ἀντεσχηκώς, ἀντεσχηκυῖα, ἀντεσχηκός εἴης ἀντεσχηκώς, ἀντεσχηκυῖα, ἀντεσχηκός ἴσθι οὗτος ἀντέσχηκε ἀντεσχήκῃ / ἀντεσχηκώς, ἀντεσχηκυῖα, ἀντεσχηκός ᾖ ἀντεσχήκοι / ἀντεσχηκώς, ἀντεσχηκυῖα, ἀντεσχηκός εἴη ἀντεσχηκώς, ἀντεσχηκυῖα, ἀντεσχηκός ἔστω ἡμεῖς ἀντεσχήκαμεν ἀντεσχήκωμεν / ἀντεσχηκότες, ἀντεσχηκυῖαι, ἀντεσχηκότα ὦμεν ἀντεσχήκοιμεν / ἀντεσχηκότες, ἀντεσχηκυῖαι, ἀντεσχηκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἀντεσχήκατε ἀντεσχήκητε / ἀντεσχηκότες, ἀντεσχηκυῖαι, ἀντεσχηκότα ἦτε ἀντεσχήκοιτε / ἀντεσχηκότες, ἀντεσχηκυῖαι, ἀντεσχηκότα εἴητε/εἶτε ἀντεσχηκότες, ἀντεσχηκυῖαι, ἀντεσχηκότα ἔστε οὗτοι ἀντεσχήκασι(ν) ἀντεσχήκωσι(ν) / ἀντεσχηκότες, ἀντεσχηκυῖαι, ἀντεσχηκότα ὦσι(ν) ἀντεσχήκοιεν / ἀντεσχηκότες, ἀντεσχηκυῖαι, ἀντεσχηκότα εἴησαν/εἶεν ἀντεσχηκότες, ἀντεσχηκυῖαι, ἀντεσχηκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀντεσχηκέναι ἀντεσχηκώς ἀντεσχηκυῖα ἀντεσχηκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀντεσχήκειν - - - σύ ἀντεσχήκεις - - - οὖτος ἀντεσχήκει - - - ἡμεῖς ἀντεσχήκεμεν - - - ὑμεῖς ἀντεσχήκετε - - - οὗτοι ἀντεσχήκεσαν - - -

• Μέσοι τύποι → λείπει η κλίση

Πηγές

• ἀντέχω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀντέχω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.