clamo

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

clamo < → λείπει η ετυμολογία

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈklaː.moː/

 

Ρήμα

clamo ^(la) (clāmō¹, clāmāvī, clāmātum, clāmāre)

• φωνάζω

Σύνθετα

• acclamo
• clamator
• clamito
• clamor
• clamosus
• conclamo
• declamo
• exclamo
• inclamo
• lamentum
• praeclamo
• proclamo
• reclamo

Κλίση

Α' συζυγία (clamo, clamavi, clamatum, clamare)

Ενεργητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: clamo, clamas, clamat, clamamus, clamatis, clamant. Υποτακτική: clamem, clames, clamet, clamemus, clametis, clament. Προστακτική: -, clama, -, -, clamate, -. Απαρέμφατο: clamare. Μετοχή: clamans, clamans, clamans (-ntis). Παρατατικός Οριστική: clamabam, clamabas, clamabat, clamabamus, clamabatis, clamabant. Υποτακτική: clamarem, clamares, clamaret, clamaremus, clamaretis, clamarent. Μέλλοντας Οριστική: clamabo, clamabis, clamabit, clamabimus, clamabitis, clamabunt. Υποτακτική: clamaturus-a-um sim, sis, sit, clamaturi-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, clamato, clamato, -, clamatote, clamanto. Απαρέμφατο: clamaturum-am-um/os-as-a esse. Μετοχή: clamaturus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: clamavi, clamavisti, clamavit, clamavimus, clamavistis, clamaverunt (ή clamavere). Υποτακτική: clamaverim, clamaveris, clamaverit, clamaverimus, clamaveritis, clamaverint. Απαρέμφατο: clamavisse Υπερσυντέλικος Οριστική: clamaveram, clamaveras, clamaverat, clamaveramus, clamaveratis, clamaverant. Υποτακτική: clamavissem, clamavisses, clamavisset, clamavissemus, clamavissetis, clamavissent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: clamavero, clamaveris, clamaverit, clamaverimus, clamaveritis, clamaverint. Γερούνδιο clamandi, clamando, clamandum, clamando. Σουπίνο clamatum, clamatu. Παθητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: clamor, clamaris (-re), clamatur, clamamur, clamamini, clamantur. Υποτακτική: clamer, clameris (-re), clametur, clamemur, clamemini, clamentur. Προστακτική: -, clamare, -, -, clamamini, -. Απαρέμφατο: clamari Παρατατικός Οριστική: clamabar, clamabaris (-re), clamabatur, clamabamur, clamabamini, clamabantur. Υποτακτική: clamarer, clamareris, clamaretur, clamaremur, clamaremini, clamarentur. Μέλλοντας Οριστική: clamabor, clamaberis, clamabitur, clamabimur, clamabimini, clamabuntur. Προστακτική: -, clamator, clamator, -, -, clamantor. Απαρέμφατο: clamatum iri. Παρακείμενος Οριστική: clamatus-a-um sum, es, est, clamati-ae-a sumus, estis, sunt. Υποτακτική: clamatus-a-um sim, sis, sit, clamati-ae-a simus, sitis, sint. Απαρέμφατο: clamatum-am-um/-os-as-a esse. Μετοχή: clamatus-a-um Υπερσυντέλικος Οριστική: clamatus-a-um eram, eras, erat, clamati-ae-a eramus, eratis, erant. Υποτακτική: clamatus-a-um essem, esses, esset, clamati-ae-a essemus, essetis, essent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: clamatus-a-um ero, eris, erit, clamati-ae-a erimus, eritis, erunt. Απαρέμφατο: clamatum-am-um/-os-as-a fore. Γερουνδιακό clamandus-a-um

 

Πηγές

• «clamo» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.