Συζήτηση:Ἀγελάδας
Τελευταίο σχόλιο: πριν από 11 έτη από Flyax στο θέμα Ἀγελάδα ή Ἀγελάδας;
Ἀγελάδα ή Ἀγελάδας;
[επεξεργασία]Πρόκειται για δωρικό τύπο. Στα κείμενα που βρήκα το συνάντησα μόνο στη γενική "Ἀγελάδα", νομίζω όμως ότι είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι και η ονομαστική είναι ίδια κατά το νεφεληγερέτα (βλ. και εδώ. --Flyax (συζήτηση) 10:40, 16 Μαρτίου 2013 (UTC)
- Σε αρχαίο επίγραμμα αναφέρεται το Αγελάδα ως γενική: "ά μεν Αριστοκλήος έχει χέλυν, ά δ΄ Αγελάδα βάρβιτον ... (η του μεν Αριστοκλέους φέρει χελώνα, η δε του Αγελάδα φέρει κιθάρα). Σαφέστατα Αγελάδα είναι γενική πτώση. Επίσης στην Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος φέρεται Αγελάδας.--Templar52 (συζήτηση) 11:09, 16 Μαρτίου 2013 (UTC)
- Ομοίως σε ξένη βιβλιογραφία "Hageladas" Encicl. dell' Arte ant.--Templar52 (συζήτηση) 11:16, 16 Μαρτίου 2013 (UTC)
- Οπωσδήποτε στα νέα ελληνικά ένα αρσενικό όνομα πρέπει να τελειώνει σε -ας και όχι σε -α. Καλώς το γράφει έτσι ο Πάπυρος. Το έγραψα πριν ότι στα αρχαία κείμενα το όνομα συναντάται μόνο στη γενική (Ἀγελάδα) και μία φορά στην αιτιατική (Ἀγελάδαν). Δεν το βρήκα στην ονομαστική και έτσι πρέπει να την υποθέσουμε. Μου ήρθε στο μυαλό και το παράλληλο όνομα Ονάτας, αλλά αυτό στη γενική είναι Ονάτου (Φώτιος, Scr. Eccl., Theol., Bibliotheca Codex 167, Bekker σελ 114b, 13). Οπότε νομίζω ότι αν η ονομαστική ήταν Αγελάδας, η γενική θα ήταν Αγελάδου. Δεν μπορώ να επιμείνω περισσότερο, αλλά το παράδειγμα του νεφεληγερέτα που είναι και ονομαστική και γενική μου φαίνεται αρκετά καλό. Αν κάποιος άλλος ξέρει περισσότερα για την κλίση των ονομάτων στη δωρική, ας γράψει κάτι. --Flyax (συζήτηση) 11:49, 16 Μαρτίου 2013 (UTC)
- Ο Σταματάκος στον πίνακα κυρίων ονομάτων έχει ὁ Ἀγελάδας: δύο γλύπται Ἀργεῖοι. Ο Παυσανίας (8, 42, 11) αναφέρει: ἡ δὲ ἡλικία τοῦ ᾿Ονάτα κατὰ τὸν ᾿Αθηναῖον ῾Ηγίαν καὶ ᾿Αγελάδαν συμβαίνει τὸν ᾿Αργεῖον. Άρα: ὁ Ἀγελάδας, τοῦ Ἀγελάδα, τῷ Ἀγελάδᾳ, τὸν Ἀγελάδαν, (ὧ) Ἀγελάδα(ς) --sVlioras (συζήτηση) 12:54, 16 Μαρτίου 2013 (UTC)
- Εντάξει, αν ο Παυσανίας έχει τη γενική Ονάτα, δεν μπορώ να επιμείνω άλλο. Το αλλάζω ξανά σε Ἀγελάδας. Η αποορία μου όμως παραμένει: η γενική δεν θα έπρεπε να είναι σε -ου; --Flyax (συζήτηση) 14:04, 16 Μαρτίου 2013 (UTC)
- Ο Σταματάκος στον πίνακα κυρίων ονομάτων έχει ὁ Ἀγελάδας: δύο γλύπται Ἀργεῖοι. Ο Παυσανίας (8, 42, 11) αναφέρει: ἡ δὲ ἡλικία τοῦ ᾿Ονάτα κατὰ τὸν ᾿Αθηναῖον ῾Ηγίαν καὶ ᾿Αγελάδαν συμβαίνει τὸν ᾿Αργεῖον. Άρα: ὁ Ἀγελάδας, τοῦ Ἀγελάδα, τῷ Ἀγελάδᾳ, τὸν Ἀγελάδαν, (ὧ) Ἀγελάδα(ς) --sVlioras (συζήτηση) 12:54, 16 Μαρτίου 2013 (UTC)
- Οπωσδήποτε στα νέα ελληνικά ένα αρσενικό όνομα πρέπει να τελειώνει σε -ας και όχι σε -α. Καλώς το γράφει έτσι ο Πάπυρος. Το έγραψα πριν ότι στα αρχαία κείμενα το όνομα συναντάται μόνο στη γενική (Ἀγελάδα) και μία φορά στην αιτιατική (Ἀγελάδαν). Δεν το βρήκα στην ονομαστική και έτσι πρέπει να την υποθέσουμε. Μου ήρθε στο μυαλό και το παράλληλο όνομα Ονάτας, αλλά αυτό στη γενική είναι Ονάτου (Φώτιος, Scr. Eccl., Theol., Bibliotheca Codex 167, Bekker σελ 114b, 13). Οπότε νομίζω ότι αν η ονομαστική ήταν Αγελάδας, η γενική θα ήταν Αγελάδου. Δεν μπορώ να επιμείνω περισσότερο, αλλά το παράδειγμα του νεφεληγερέτα που είναι και ονομαστική και γενική μου φαίνεται αρκετά καλό. Αν κάποιος άλλος ξέρει περισσότερα για την κλίση των ονομάτων στη δωρική, ας γράψει κάτι. --Flyax (συζήτηση) 11:49, 16 Μαρτίου 2013 (UTC)