εἱλωτεύω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

εἱλωτεύω < εἵλως + -εύω

Ρήμα

εἱλωτεύω

1. είμαι εἵλως (είλωτας)
2. είμαι δούλος

   Ἐπεὶ καὶ τοῦτ' ἔχομεν αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν ὅτι τῇ μὲν αὑτῶν πόλει τοὺς ὁμόρους εἱλωτεύειν ἀναγκάζουσιν, τῷ δὲ κοινῷ τῷ τῶν συμμάχων οὐδὲν τοιοῦτον κατασκευάζουσιν, ἐξὸν αὐτοῖς τὰ πρὸς ἡμᾶς διαλυσαμένοις ἅπαντας τοὺς βαρβάρους περιοίκους ὅλης τῆς ῾Ελλάδος καταστῆσαι. (Ισοκράτης, Πανηγυρικός, 132, 1)