κούκουρον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κούκουρον, λέξη του 7ου αιώνα < (άμεσο δάνειο) μεσαιωνική λατινική cucurum

Ουσιαστικό

κούκουρον ουδέτερο

• η φαρέτρα

  ※  σαγίτας μετά κουκούρων @books.google (Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός, Τακτικά, Ε (περί όπλων), γ')

Κλιτικοί τύποι

• κούκουρα (πληθυντικός)
• κουκούρων (γενική πληθυντικού)

Συγγενικά

• κουκούρης (άξεστος)
• κουκουροβουκινάτωρ
• κουκουρομούστακος
• κωλοκούκουρον

Δείτε επίσης

νέα ελληνικά:

• Κούκουρα (τοπωνύμιο)
• Κούκουρης (επώνυμο)
• κωλοκούκουρο

αλβανικά:

• kukur