παλληκαράτα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

παλληκαράτα < παλληκάρ(ιον) + -άτα

Ουσιαστικό

παλληκαράτα ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό

• (σπάνιο) σε νεαρή ηλικία, συνήθως συντάσσεται «στα/εις τα/τα παλληκαράτα»

  ※  και απελογήθην ο Ιοσουά υιός του Νουν δουλευτής του Μοσε από τα παλληκαράτα του και είπεν (D.C. Hesseling, Les cinq Livres de la Loi (le Pentateuque), Traduction en néo-grec ..., Γερμανία: S.C. van Doesburgh, 1897 στο Nombres XL, f. 273, 28, σελ. 288 [1])

  ※  Και αυτός ο Γιάννος όταν ήταν εις τα παλληκαράτα του έπεσεν με την νύμφην του, ήγουν με την γυναίκα του αδελφού του του τρανύτερου εις μοιχίαν και αιμομιξίαν, Γιώργος Καφταντζής, Η σερραϊκή χρονογραφία του Παπασυναδινού, σελ. 113 163β [2])

Πηγές

• σελ.249, Τόμος 14 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.