συγκινητικώς
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- συγκινητικώς < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα συγκινητικῶς (μαρτυρείται από το 1864) [1] < (ελληνιστική κοινή) συγκινητικός Συγχρονικά αναλύεται σε συγκινητικ(ός) + -ώς.
Επίρρημα[επεξεργασία]
συγκινητικώς
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ σελ. 939, Τόμος Β΄ - Κουμανούδης, Στέφανος Αθ. (1900) Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών από της Αλώσεως μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων. Τόμοι: 2 (Εισαγωγή,@anemi). Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου
Πηγές[επεξεργασία]
- συγκινητικός (συγκινητικά & -ώς) - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)