ἀναχώρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀναχώρησις < ἀναχωρῶ < ἀνά + χωρῶ

Ουσιαστικό

ἀναχώρησις θηλυκό

1. υποχώρηση
2. καταφύγιο

   τήν τε Πελοπόννησον πᾶσιν ἔφασαν ἀναχώρησίν τε καὶ ἀφορμὴν ἱκανὴν εἶναι (Θουκυδ. Ιστ. 1.90.3)

   Η Πελοπόννησος, υπεστήριζαν, επήρκει δι' όλους και ως καταφύγιον και ως ορμητήριον (Μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου)

3. επιστροφή

   ἥ τε γὰρ ἀναχώρησις τῶν Ἑλλήνων ἐξ Ἰλίου χρονία γενομένη πολλὰ ἐνεόχμωσε (Θουκυδ. Ιστ. 1.12.2)

   η μεγάλη βραδύτης της επιστροφής των Ελλήνων από την Τροίαν είχε προκαλέσει πολλάς πολιτικάς μεταβολάς (Μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου)