ἀνεπάγγελτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀνεπάγγελτος	τὸ ἀνεπάγγελτον	οἱ, αἱ ἀνεπάγγελτοι	τὰ ἀνεπάγγελτα
Γενική	τοῦ, τῆς ἀνεπαγγέλτου	τοῦ ἀνεπαγγέλτου	τῶν ἀνεπαγγέλτων	τῶν ἀνεπαγγέλτων
Δοτική	τῷ, τῇ ἀνεπαγγέλτῳ	τῷ ἀνεπαγγέλτῳ	τοῖς, ταῖς ἀνεπαγγέλτοις	τοῖς ἀνεπαγγέλτοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀνεπάγγελτον	τὸ ἀνεπάγγελτον	τοὺς, τὰς ἀνεπαγγέλτους	τὰ ἀνεπάγγελτα
Κλητική	ἀνεπάγγελτε	ἀνεπάγγελτον	ἀνεπάγγελτοι	ἀνεπάγγελτα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀνεπαγγέλτω
Γενική-Δοτική			ἀνεπαγγέλτοιν

Ετυμολογία

ἀνεπάγγελτος < ἀν- + ἐπάγγελτος < ἐπαγγέλλομαι < ἐπί + ἀγγέλλω

Επίθετο

ἀνεπάγγελτος, -ος, -ον

1. που δεν έχει αναγγελθεί
2. απρόσκλητος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἀγγέλλω