κουρκουτιάζω
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /kur.kuˈtça.zo/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : κουρ‐κου‐τιά‐ζω
Ρήμα[επεξεργασία]
κουρκουτιάζω
- (λαϊκότροπο) (προφορικό) χάνω τις πνευματικές μου δυνάμεις ή τις διανοητικές μου ικανότητες για διάφορους λόγους (κόπωση, γηρατειά κ.λπ.)
Συγγενικά[επεξεργασία]
- κουρκουτιασμένος
- → δείτε τη λέξη κουρκούτι
Κλίση[επεξεργασία]
Ενεργητική φωνή
| Εξακολουθητικοί χρόνοι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| πρόσωπα | Ενεστώτας | Παρατατικός | Εξ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | κουρκουτιάζω | κουρκούτιαζα | θα κουρκουτιάζω | να κουρκουτιάζω | κουρκουτιάζοντας | |
| β' ενικ. | κουρκουτιάζεις | κουρκούτιαζες | θα κουρκουτιάζεις | να κουρκουτιάζεις | κουρκούτιαζε | |
| γ' ενικ. | κουρκουτιάζει | κουρκούτιαζε | θα κουρκουτιάζει | να κουρκουτιάζει | ||
| α' πληθ. | κουρκουτιάζουμε | κουρκουτιάζαμε | θα κουρκουτιάζουμε | να κουρκουτιάζουμε | ||
| β' πληθ. | κουρκουτιάζετε | κουρκουτιάζατε | θα κουρκουτιάζετε | να κουρκουτιάζετε | κουρκουτιάζετε | |
| γ' πληθ. | κουρκουτιάζουν(ε) | κουρκούτιαζαν κουρκουτιάζαν(ε) |
θα κουρκουτιάζουν(ε) | να κουρκουτιάζουν(ε) | ||
| Συνοπτικοί χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Αόριστος | Συνοπτ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| α' ενικ. | κουρκούτιασα | θα κουρκουτιάσω | να κουρκουτιάσω | κουρκουτιάσει | ||
| β' ενικ. | κουρκούτιασες | θα κουρκουτιάσεις | να κουρκουτιάσεις | κουρκούτιασε | ||
| γ' ενικ. | κουρκούτιασε | θα κουρκουτιάσει | να κουρκουτιάσει | |||
| α' πληθ. | κουρκουτιάσαμε | θα κουρκουτιάσουμε | να κουρκουτιάσουμε | |||
| β' πληθ. | κουρκουτιάσατε | θα κουρκουτιάσετε | να κουρκουτιάσετε | κουρκουτιάστε | ||
| γ' πληθ. | κουρκούτιασαν κουρκουτιάσαν(ε) |
θα κουρκουτιάσουν(ε) | να κουρκουτιάσουν(ε) | |||
| Συντελεσμένοι χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Συντελ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | |
| α' ενικ. | έχω κουρκουτιάσει | είχα κουρκουτιάσει | θα έχω κουρκουτιάσει | να έχω κουρκουτιάσει | ||
| β' ενικ. | έχεις κουρκουτιάσει | είχες κουρκουτιάσει | θα έχεις κουρκουτιάσει | να έχεις κουρκουτιάσει | ||
| γ' ενικ. | έχει κουρκουτιάσει | είχε κουρκουτιάσει | θα έχει κουρκουτιάσει | να έχει κουρκουτιάσει | ||
| α' πληθ. | έχουμε κουρκουτιάσει | είχαμε κουρκουτιάσει | θα έχουμε κουρκουτιάσει | να έχουμε κουρκουτιάσει | ||
| β' πληθ. | έχετε κουρκουτιάσει | είχατε κουρκουτιάσει | θα έχετε κουρκουτιάσει | να έχετε κουρκουτιάσει | ||
| γ' πληθ. | έχουν κουρκουτιάσει | είχαν κουρκουτιάσει | θα έχουν κουρκουτιάσει | να έχουν κουρκουτιάσει |
| |
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
κουρκουτιάζω
|
|