κυρ
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- κυρ < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κυρ ως προσφώνηση < κύρης (κύριος) με εξασθένιση της λέξης.[1]
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /ciɾ/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : κυρ
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
κυρ αρσενικό άκλιτο
- (λαϊκό) κύριος (συνοδεύει πάντα κύριο όνομα ή επαγγελματικό)
- κυρ Γιάννης, κυρ αστυνόμος
Σημειώσεις[επεξεργασία]
- «Δεν σημειώνεται ενωτικό στα προτακτικά κυρ, καπετάν, και πάτερ»[2]
- Στο πολυτονικό σύστημα το συναντάμε: κύρ
Συγγενικά[επεξεργασία]
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
κυρ
|
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ κυρ - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
- ↑ Παπαναστασίου, Γιώργος. Νεοελληνική ορθογραφία, ιστορία, θεωρία, εφαρμογή. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), 2008 (1η έκδοση) ΙSBN 978‑960‑231‑131‑8, σελ.394, 13.2. Ενωτικό, (3)
Κατηγορίες:
- Κληρονομημένες λέξεις από τα μεσαιωνικά ελληνικά (νέα ελληνικά)
- Προέλευση λέξεων από τα μεσαιωνικά ελληνικά (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με προφορά ΔΦΑ (νέα ελληνικά)
- Νέα ελληνικά
- Ουσιαστικά (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά άκλιτα αρσενικά (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά άκλιτα (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά αρσενικά (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)