έπηλυς

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

έπηλυς < αρχαία ελληνική ἔπηλυς < ἐπέρχομαι

Επίθετο

έπηλυς, -υς, -υ

• (αρχαιοπρεπές) αλλοδαπός, ξένος, ξενοφερμένος, ξενόφερτος

  Οι κάτοικοι της περιοχής είναι γηγενείς, που ενισχύθηκαν κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας με επήλυδες, που έφτασαν εκεί κυνηγημένοι απ' τους Τούρκους

Αντώνυμα

• αυτόχθων
• ντόπιος

Μεταφράσεις

    έπηλυς

→ δείτε τις λέξεις αλλοδαπός και ξενόφερτος